ഞാനെന്നും ഒറ്റക്കായിരുന്നു

കണ്‍പോളകള്‍ക്കുള്ളില്‍
ചെറു മിന്നാമിനുങ്ങുകള്‍...
കുഞ്ഞു വെട്ടം പടര്‍ന്നു പടര്‍ന്നു
ഇരുട്ടിനെ മൂടിക്കളഞ്ഞു
പുതിയ ലോകവും
എന്നെ തനിച്ചാക്കി യാത്ര തുടര്‍ന്നു...
ഞാനെന്നും ഒറ്റക്കായിരുന്നു...

കാട്ടിലൊറ്റപ്പെട്ടു പോയി
വഴിയറിയാതെ പകച്ച്
കരഞ്ഞു തളര്‍ന്ന്
ഞാനെപ്പഴോ ഉറങ്ങിപ്പോയി.

വരിഞ്ഞു കെട്ടിയ ചിന്തകള്‍
ശ്വാസംമുട്ടി മരിക്കുന്നു
പിടഞ്ഞെഴുനേറ്റപ്പോള്‍
വീണു ചിതറിയ കുറിപ്പുകള്‍ മാത്രം
വാരിപ്പെറുക്കി നടന്നു നീങ്ങുമ്പോള്‍
ചുറ്റിലും വെറുതെ കണ്ണോടിച്ചു
ഞാനെന്നും ഒറ്റക്കായിരുന്നു...